Vorig jaar rond deze tijd raakte ik in de ban van de mysterieuze verdwijning van Kate Middleton, de vrouw van de Britse kroonprins William. Op Twitter (X) waren er twee kampen, de Sussex Squad (kamp Harry/Meghan) en de Royalisten (kamp William/Kate), die verbaal met elkaar op de vuist gingen over de ware reden van deze maandenlange verdwijning. Uiteindelijk was ik zo nieuwsgierig geworden dat ik Spare van de afvallige prins Harry ben gaan lezen. Ik hoopte op spannende inkijkjes in de machtsverhoudingen tussen het koningshuis en de Britse pers maar daar vond ik niets nieuws over. Doordat het een persoonlijk verhaal is krijg je gaandeweg wel meer een beeld over hem als persoon en hoe de monarchie hem gevormd heeft. Misschien wel meer dan hij zelf zou willen toegeven, want het belangrijkste probleem laat hij liggen..
Meghan maakte Kate aan het huilen, nee! Kate maakte Meghan aan het huilen! William heeft zijn broer zo hard geslagen dat deze op de voederbak van de hond terecht kwam die gewoon in stukken brak. Meghan vergat te buigen voor Kate. Charles en Camilla zaten verhalen over Harry te verdraaien zodat zij zelf positief zouden overkomen. Deze verhalen zijn de afgelopen jaren naar buiten gekomen door de explosieve memoire van Harry over het Britse koningshuis. En toch was het minder explosief dan ik liever had gezien.
Ik ging er behoorlijk pro-Harry in maar dat is wel minder geworden nu ik het boek gelezen heb. Niet dat ik nu in het andere 'kamp' zit, maar ik had meer over de problematische kant van een instituut als de monarchie verwacht en minder over personen, die in feite inwisselbaar zijn. Wat hij beschrijft is voor een aanzienlijk deel gewoon een disfunctionele familie waarin achterdocht en jaloezie aan de orde van de dag zijn. Aan het einde van elk jaar verschijnt er bijvoorbeeld een ranglijst met daarop wie van de Royals het meeste ‘gewerkt’ heeft. En elk jaar komt de onderlinge rivaliteit van de familie naar boven als ze gaan zitten hakketakken over wie er op welke positie staat. Velen (ik ook) plaatsten als het om royals gaat het woord ‘werken’ tussen aanhalingstekens, het is meestal niet meer dan ergens verschijnen, wat foto’s laten maken en soms een praatje, langer dan een uur duurt het vrijwel nooit. Dat vindt Harry blijkbaar zelf ook want bij het beschrijven van die jaarlijkse ranglijst voegt hij schamper toe dat een bezoekje aan een manege van de 'winnaar' (dat moet tante Anne wel zijn) toch moeilijk ‘werk’ genoemd kan worden. Met dat ene zinnetje haalt hij dus in feite kern van het hele instituut onderuit, waarom dat dan toch blijven steunen?
Het hele boek door blijft hij dat doen. Zo bezoekt hij de Tower of London waar de kroonjuwelen tentoongesteld liggen. Die juwelen zijn controversieel, de beroemde Koh-i-Noor diamant staat tegenwoordig bijvoorbeeld symbool voor het wrede koloniale bewind van Engeland in India. Maar Harry ziet alleen maar een schitterende diamant en vindt het jammer dat deze weggestopt ligt in de Tower:
Dit komt op mij ongeïnformeerd en toondoof over, zeker omdat Meghan Markle bi-raciaal is en door de Britse pers maar ook aan hof voortdurend onder racistische aanvallen te lijden heeft. En eerlijk gezegd wordt het ook een beetje irritant, dat hij zichzelf zoals hier maar blijft beklagen ('yet another prisoner') en toch dat instituut maar blijft verdedigen. Zelfs na het verraad van zijn grootmoeder, die als the Queen de kroon boven haar kleinzoon verkoos. Dat is wat zo'n onmenselijk instituut met mensen doet. Harry doet alsof alles goed zou zijn als zijn familieleden maar niet zo gemeen zouden zijn. Als The Firm maar de nodige veranderingen zou doorvoeren, dat het dan goed zou zijn. Dat gaat natuurlijk niet gebeuren, alles waar hij onder geleden heeft is voortgekomen uit die hele constructie.
Ook de leden van The Squad gaan hier aan voorbij, idolaat als ze zijn over Harry, Meghan, hun kinderen en zeker ook Diana. Geen kritiek daar dus op het instituut de monarchie, alleen op haar leden. De fans van het koningshuis zijn natuurlijk al helemaal kritiekloos. Hun aantal neemt alleen wel ieder jaar af, misschien dat de meeste mensen, anders dan Harry, het instituut wel zien voor wat het is.
Reactie plaatsen
Reacties